Mijn broertje op 1!!!.

Mijn broertje begon zijn carrière 35 jaar geleden. Met ploeteren en hard werken bereikte hij dé nummer 1 positie van Europa.
Maar....wij als familie willen hem er zo spoedig mogelijk af hebben. Het kost ons namelijk teveel. Een goede carrière daar gaat tijd in zitten, veel tijd. En daardoor zien we hem niet zoveel. Bovendien is er weinig contact mogelijk en dat missen we.We hebben al van alles geprobeerd: gebeden, gesmeekt, geworsteld, gehuild. Maar tot op heden staat hij op nummer 1.
Daar moet je toch trots op zijn, zult u zeggen. Nou dat zijn we zeker. Het heeft hem namelijk ook veel gekost. Alles eigenlijk. Hij heeft er zoveel voor moeten inleveren. Het koste hem letterlijk: bloed, zweet en tranen. Het koste hem: zijn baan, zijn zelfstandigheid, misschien zelfs zijn waardigheid af en toe. Maar hij houd vol.
Mijn broertje staat op 1. En we zijn heel blij dat hij daar staat. Hij kan er echter maar op 1 manier af: er gaat iemand dood. Hij én iemand anders, of hij niet maar wel iemand anders.
Mijn broertje staat nl. op nr. 1 op de Europese transplantatielijst voor nieuwe longen. En wát zijn we trots op hem. Na een jaar gewoond te hebben in het ziekenhuis kwam er opeens een grote crisis. Twee weken geleden werden we opgebeld dat het heel slecht met hem ging. Het waakvlammetje waar hij al die tijd op geleefd heeft dreigde uit te waaien. Op basis van cijfers was het onmogelijk dat dat vlammetje zou blijven branden. En tóch gebeurde dat. Wát een enorme vechtlust. We stonden en staan allemaal verbaasd van zijn wil om te leven. Meerdere keren heeft hij laten zien te knokken op een manier waar elke K-1 vechter bij verbleekt. Vechten doet hij, maar verder is het wachten. Want: komen die longen wel?
Er is een groot donortekort. De longen zijn er dus wel maar té weinig mensen nemen bij leven een beslissing of ze donor willen zijn of niet. We hebben het recht om te kiezen maar we doen het niet. We willen er niet aan denken. Of we denken dat ons niets overkomt. We denken er ook niet aan ooit zelf een donor nodig te hebben.
Maar doordat wij niet willen nadenken over nare dingen overlijden er mensen. Die nog jong zijn, die normaal gesproken nog een heel leven voor zich hebben. Die hopen, bidden, worstelen, huilen.
Ik vraag u: maak vandaag nog de keus. Via DigiD zo te regelen.
Uw keus is:
Gaan er 2 mensen dood of maar 1.